Dilin söyleyemediklerini eller kolayca yazıyormuş…
Yeni yeni anlıyorum, seni hiç kaybetmeyecekmiş gibi sevdiğimi… Belki de bunun için bu kadar üzülüyorum. Hayata dair ne varsa, sende bıraktığım içindir belki de acılarım. Binlerce kez yalan söyledim kendime. Senin için, kaybetmemek için…
Nereden bilirdim ki her yalan söylediğimde öldüğümü? Nereden bilirdim ki senin için aldığım her nefeste yok olduğumu?
Senin için aldığım her nefeste yeniden doğar gibiydim hâlbuki. Meğer her nefeste kendimden bir şeyler kaybettiğim içinmiş bu doğuş. Bizi biz bitirdik sevgilim, hiç haberimiz yokken. Kelime kelime, hece hece atmışız içimizden bizi. Çok kişi kaybetmiştik; bu yüzden yanmazdı içimiz, bilirdik acısını. Tahmin ederdik bazen acımızı, gülüp geçerdik. Biliyor musun bitanesi, aslında birbirimizi kaybederken sevmişiz biz. Kaybederken her nefeste, yok oluşumuzu özlemişiz. Sevmişiz, bağlanmışız..
alıntı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder