Sana Anlattıklarım Neleri Susuyor Bir Bilsen___

SANA  ANLATTIKLARIM

NELERİ SUSUYOR BİR BİLSEN

Sana anlattıklarım neleri susuyor bir bilsen

Ve anlatmadıklarım neleri söylüyor

Boğazımı yırtarcasına susuyorum

Ya verilmekten yıpranan cevaplardayım

Ya sorulmamaktan solan sorularda

Sen ıslatmasını bilmeyen bir yağmur oldun her akşam

Ben ıslanmasını bilmeyen ahmak

Bu yüzden aşık olamadık sırılsıklam

Pimi çekilmiş coğrafyalarda

Zaman ayarlı bir aşkın en tesirsiz parçasıydım

Ve ben günah şeridinde hatalı sonlanandım

Az gittim

Uz bittim

Hiç geldim!

Uyurken bile uykusuzluk akan gözlerinde

Kaçan trenlerin hesabını istasyonlara kesen

Kalabalıkta unutulmuş bir yalnızdım

Kendine kaçak yolcular bindiren...

Her yolcuda kendine yakalanan!

"Kalbime girmek teklikeli ve yasaktır" larla

Yaşamamaya kalkışıyorsun hayata

Ve ben

Senden yırtılma bir yelkenle

Aynı yöne gittikçe

Aynı yere geldim

Sonumu baştan yazdım;

İçimde hala bana ilk aldığın acım!

Gece, sabahı da siyah kusuyor üstüme

Aklıma yaprakların dökülüyor

Bugün aklımda sen vardın;

Aklımı karıştırmadım!

Artık biliyorum

Aşk bir intihar saldırısıdır; yalnızca iki kişinin öldüğü!

Aşka nişan alıp ayrılığı ıskalayan acemi

Hala gözlerinde kalp kapaklarım

Seni almadan içinden nasıl giderim?

Ve sen kaç kez bu hırsla sevildin

Koca koca kışları;

Kısa kısa şubatları biriktirdin...

Susku sınanmamış bir ustura gibidir

Susardın

İç denizine sığınmış gemileri yakan bir limandın

"Bak şimdi gönülsüz gittiler senden;

Gönlünü çaldıkların !!!"

Yazmadıklarından korkarsın en çok yaşadığın hiçbir şey de

Ve adın gibi bilirsin;

Aramayı unutan bulmayı öğrenemez

Bugünler dünlerinden utanıyorsa

Hiç yarın olamayacaklar

Şimdi ne bugünsün ne de yarın

Olsa olsa sadece bir yarım;

Ya da eksilen yanım!

An kaybından ölen zaman

Senden daha katilini bulamadı kendine

Gelseydin eğer kendimi bile kovardım yanımdan

Gelmedin yine kendimsiz kaldım ardından...

Dünyanın bütün dillerinde sustum ve bir şair bıraktın geride

Ekmeğini aşktan çıkaran!

Sus'talı bir aşk seninki

Sesinle çıplaklaşıp suskunluğumla giyiniyorum

Korunak sandığım tüm senlerde

İçimde yoktan başka bir şey kalmadı

Ruh ölünce cesedi beden taşıyor sırtında

İki büklüm acılarla

Patlasam her yere acı sıçrayacak biliyorum

Patlamamaya hazır bir bomba oluyorum

Ben mi çok yorgundum sen mi çok dinç?

Bende mi eksikti

Sen de mi fazlaydı sevinç?

Dilsizler yalan söyleyemez anladım,

Ya ben konuşamadım

Ya sen sağırdın!

Her şeye rağmen bana öyle çok sığdın ki

İçimde kimseye yer bırakmadın

Bildiğim; Ağaç misali toprağa bağlandıkça gökyüzüne uzamak

Çelişkim; Giden bir tren de kalanların şarkısını haykırmak

Hangi dil kendini kandırabilir ki?

Aşk bir suç değil mi;

Her defasında kendini ihbar edip yakalatan.

Ve en saf ihanet, kendi ihanetine kanan

Senin gibiler vakitsiz susan aşkı severler

Seni bu kör kuyulardan salan neyin şarkısıysa

Gözlerinin kahvesinden içtiğimde oydu

Şimdi

Eksilen her yanıma adını verdim

Bu yüzden güzelim ben

Dudağını düğümlediğim fırtınaları kopardım sonunda

bir bardak suda

Ben ancı sen soncu

"Sana dayanamadı bıçak kemiğe dayandığı kadar"

Elbette unuturum sonunda

En fazla bir mevsim ağlarım

Alışırım yalancı baharlara ama;

Ama yine de biri beni kandırsın yokluğunda

Sen bu şiiri okurken ben başka bir şiir de olacağım

Başkasının kollarında da senin yollarını adımlamak varmış meğer

Sana anlattıklarım ne çok şey susuyor

Ve sustuklarım neler söylüyor

Gittin değil mi?

Şimdi ne desem kar yağıyor

Kahraman Tazeoğlu