Onuru Yoktu Kadının Yaşayamazdı___

Kadın adamı çok seviyordu;
Yemyeşil ovalarını verdi adama, yaşam fışkıran..
" Beni seviyor musun? "
" Evet " dedi, adam. Güneşini, ayını verdi kadın... Yıldızları taktı bir bir adamın omuzlarına...
" Beni seviyor musun? "
" Tabi " dedi, adam. Kadın çağladı, gürül gürül akan pınarını verdi adama.
" Beni seviyor musun? "
" Elbette " dedi, adam. Kadın bağlandı, yaşam ipini adama verdi. Bir oldular tek oldular adamla.
" Beni seviyor musun? "
" Biliyorsun " dedi, adam. Kadın dağlarını verdi adama, tırmandılar doruklara...
" Beni seviyor musun? "
Aşağılara baktı adam zirveden başkalarını gördü, sustu adam. Kadın ağladı... Gözyaşını verdi adama, almadı adam. Kadın onurunu verdi, şaşırdı adam. Sordu yine usulca kadın;
" Beni mi seviyorsun? "
" O' nu da seviyorum, seni de..." dedi, adam. Kadın sustu. Verecek bir şeyi kalmadığında...
" Senin yüreğine ihtiyacım var " dedi, adam.
" Başkasını sevebilmek için..."
Çıkarıp yüreğini verdi kadın. Korktu adam!..
" Beni sevmiyor musun " dedi, adam.
Sesi yoktu kadının söyleyemezdi, gözleri yoktu kadının ağlayamazdı, kalbi yoktu kadının sevemezdi, onuru yoktu kadının YAŞAYAMAZDI__


Alıntı