Yüreğinden parçalayarak çıkardım kendimi
Ve öldüğümden haberim yok sevdiğim beni affet
Herşeyi yalanla bir kenara koyup seni sevdiğimi
Seni bir kere vururken bin kere öldüm beni affet…
Dillerde ihanetim, yanlızlığıma yok bir çare
Söz geçmez oldu işte dudaktan kalbe
Ellerinde son nefesini veren cesaretime
Bağışla huzurunu sevdiğim beni affet…
İster yara de bana ister hergün karala
İstersen yüzüme vur ölene kadar cinayetimi istersen bağışla
Kahır şiirleri yazarken bir şafakta
Çal yüreğimin kapısını sevdiğim beni affet…
Dibini buldum hasretin kör kuyularda
süresini kestirdim ömrümün bütün beddualarla
Yaşarken ömür yetmezse Öldüğümde dularında
Adımı sayıkla sevdiğim beni affet beni affet …
Ercan Türkoğlu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder